به طور کلی، پانل شامل دو صفحه شبکه جوش شده فولادی است که یک هسته عایق از جنس پلی استایرن در میان آن قرار گرفته و توسط تعدادی اعضای خرپایی به یکدیگر متصل شده اند و بعد از نصب از دو طرف روی آن ها بتن پاشیده می شود. پانل های سه بُعدی را می توان از لحاظ کاربرد به دو نوع باربر و غیرباربر تقسیم کرد. پارتیشن های جداکننده و پیرامونی که جایگزین دیوارهای بلوکی، CLC، AAC و لیکا می شوند را غیرباربر می نامند.
دیوارهای AAC به دلیل جذب سریع آب باعث خشک شدن ملات اتصال و گچ و خاک پوششی می شوند که باید چسب مخصوص جایگزین گردد؛ بنابراین، باید برای پوشش دهی مناسب این دیوارها را ار داخل گچ و از بیرون سیمان کرد. از سوی دیگر، بلوک های CLC با ضخامت کم پس از اجرا کاهش ارتفاع می دهند. بنابراین پانل های غیرباربر با داشتن مزیت هایی هم چون امکان تولید به طول سفارشی، دانسیته استاندارد هسته عایق، کاهش در مصرف بتن پاششی به علت برش سینوسی فوم، عدم نیاز به سوراخکاری و مصرف چسب و کاشت میلگرد در سقف و کف، سرعت و سهولت در اجرا، امکان نصب انواع نماهای سنگین به صورت ملاتی و … گزینه ای مناسب در ساختمان سازی نوین هستند.
دیوارهای تری دی پانل مقاومت حرارتی بسیار بالایی دارند و منجر به کاهش هزینه های تأمین انرژی و خرید و نگهداری سیستم های تأسیساتی می شوند. دیوارهای تری دی پانل نیازی به ایزولاسیون رطوبتی با استفاده از بتن آب بند ندارند. هم چنین در صورت استفاده از این دیوارها دیگر نیازی به اجرای لایه گچ و خاک، نعل درگاه و ناودانی (رانر) نیست.
