شاتکریت نوعی بتن متشکل از سیمان، ماسه و خرده سنگ است که به کمک هوای فشرده اجرا و در اثر سرعت زیاد به صورت دینامیکی فشرده می شود. براساس مبحث پنجم مقررات ملی ساختمان بتن پاششي بتن يا ملاتي است كه به صورت پنوماتيكي (ضربه-ای) به سطح پاشيده مي شود. بتن هاي پاششي را مي توان براساس زمان افزودن آب اختلاط به مخلوط سنگدانه ها و سیمان در دو گروه بتن پاششي مخلوط خشك و بتن پاششي مخلوط تر گروه بندي کرد. در بتن هاي پاششي مخلوط خشك اكثر آب مخلوط شده از محل سرلوله اضافه مي شود درحالي كه در بتن پاششي مخلوط تر آب و ساير مصالح عمدتاً قبل از ورود به بخش پاشنده مخلوط مي شوند.
انتخاب یکی از دو روش شاتکریت خشک و تر به عوامل متعددی بستگی دارد که می توان به مواردی مانند هزینه، مهارت افراد، مقاومت فشاری، دوام، وسعت کار، مواد افزودنی و … اشاره کرد. انعطاف پذیری و اقتصادی بودن شاتکریت، آن را به یک روش متداول در سازه های بالا و زیر سطح زمین تبدیل کرده است. پایدارسازی خاک برداری در تونل ها و سازه های زیرزمینی و دیواره های گودبرداری، کارهای آب بندی، آسترکشی تونل ها و محفظه های زیرزمینی، پایدار سازی شیب ها و ترانشه ها، پایدار سازی معادن و سازه-های دالانی پوشش دادن، تعمیرات بتن (جایگزینی و مقاوم سازی بتن ها)، سازه های تمام پانلی و ساخت استخرهای شنا برخی کاربردهای شاتکریت در صنعت ساختمان هستند. برای اجرای شاتکریت ابتـدا یـک شـبکه میلگـرد توسـط بولـت بـه دیـوار دوختـه می شـود و روی آن بتن پاشی می شود. شبکه میلگرد و بـتن پاشـیده شـده یـک لایـه بـتن مسـلح تشکیل می دهند و باعـث بهبود رفتار لرزه ای دیوار می شوند.
